Naturalistisch theater
Het doel van Antoine was om in zijn naturalistische theaterstukken ‘het podium te bevrijden’. Om de werkelijkheid zo realistisch mogelijk over te brengen, moesten de acteurs volgens Antoine het theaterstuk ‘leven’ in plaats van ‘spelen’.
Deze ervaring werd versterkt door het realistische decor. Wanneer er een scène bij de slager was, hingen er echte karkassen aan vleeshaken en bij een theaterstuk over het boerenleven fladderden er echte kippen rond op het podium.
Henri Gabriel Ibels, Theaterprogramma voor Grand-papa van Claude Berton en Si c'était van Paul Lheureux (Théâtre Libre, 13 juni 1895), 1895
Samenkomst van kunsten
Het Théâtre Libre werd een broedplaats voor de moderne kunstenaars en literaire figuren van het fin de siècle. Er vonden exposities plaats en kunstenaars als Henri Gabriel Ibels en Henri de Toulouse-Lautrec ontwierpen de theaterprogramma’s, affiches en decors.
Bezoekers van het theater namen de prachtig ontworpen theaterprogramma’s na afloop mee naar huis, waardoor het verzamelobjecten werden.
Henri de Toulouse-Lautrec, Theaterprogramma voor L'argent van Emile Fabre (Théâtre Libre, 5 mei 1895), 1895
Adolphe Willette, Theaterprogramma voor Les bouchers van Fernand Icres, Chevalerie rustique van Paul Solanges, L'amante du Christ van Rodolphe Darzens en Marié van Georges de Porto-Riche (Théâtre Libre, 19 oktober 1888), 1888
Verder lezen:
- Geneviève Aitken, Artistes et Théâtres d’Avant-Garde. Programmes de théatre illustrés. Paris 1890-1900, Parijs 1991
- Gabriel P. Weisberg, Illusions of Reality. Naturalist Painting, Photography, Theatre and Cinema, 1875-1918, Amsterdam 2010
- Patricia Eckert Boyer, Artists and the Avant-Garde Theater in Paris 1887-1900, Washington 1998