verzamelaarseditie
Door de populariteit en hoge kwaliteit van de prentkunst in het fin de siècle ontstond een levendige handel in verzamelaarsedities.
Dit waren luxe-uitgaven van prenten die ook dienst deden als omslag voor bladmuziek of theaterprogramma’s, als illustratie in boeken en tijdschriften of als affiche.
Deze edities waren zelfstandige kunstwerken en werden gedrukt op fraai papier met ruime marges, in een beperkte, soms genummerde en gesigneerde oplage.
Vaak werd de tekst van de gebruiksversie weggelaten, waardoor verzamelaarsedities de aanduiding ‘avant la lettre’ kregen.
-
Twee versies tegelijk
De meester van de verzamelaarseditie was Henri Gabriel Ibels. Veel van zijn bladmuziekillustraties werden zelfs tegelijkertijd als luxe-editie uitgegeven door Edouard Kleinmann, in verschillende versies: zwart-wit of met waterverf ingekleurd en gedrukt op diverse papiersoorten.
Deze prenten, in een oplage van 100, werden op de bladmuziek zelf aangeprezen. Zo manifesteerde Ibels zich in één klap bij zowel het grote publiek dat bladmuziek kocht als het selecte gezelschap dat prenten verzamelde.
-
Albums en prentenseries
Verzamelaarsedities werden niet alleen los uitgegeven maar ook als prentenalbums en -series.
De koning van het affiche Jules Chéret gaf bijvoorbeeld het album Les Maîtres de l’affiche uit, met affiches die waren verkleind.
Zo werden grote functionele prenten, bedoeld om de aandacht te trekken in openbare ruimten, verzamelaarsobjecten op handzaam formaat.
Verder lezen
Phillip Dennis Cate, Sinclair Hamilton Hitchings & André Mellerio, The Color Revolution : Color Lithography in France 1890 – 1900, Santa Barbara, 1970
Gérard Millot, ‘Henri-Gabriel Ibels, Nabi illustrator of songs: a catalogue raisonné of his music sheets’, Zimmerli Journal (2005), nr. 3, pp. 198-215
Ruth Iskin, The Poster: Art, Advertising, Design, and Collecting, 1860s/1900s., New Hampshire, 2014
