vrouw
Opvallend veel prenten uit het fin de siècle worden bevolkt door vrouwen.
Niet verwonderlijk als je bedenkt dat al deze werken werden gemaakt door mannelijke kunstenaars voor een overwegend mannelijk publiek.
Terwijl de emancipatie van vrouwen een steeds belangrijker onderwerp werd in het maatschappelijk en politiek debat, namen de prentkunstenaars – misschien als reactie – hun toevlucht tot de verschillende stereotypen van de vrouw.
-
Stereotypen
Ze beeldden de vrouw vaak ofwel als vrome hoedster van het gezinsleven of als zondig object van verlangen af.
Het huiselijke interieur was een veelgebruikte setting als het domein van het respectabele, burgerlijke type, dat zich rustig wijdde aan haar taken als moeder en vrouw.
Door een vrouw af te beelden op straat of in een bar benadrukten prentkunstenaars haar dubieuze reputatie.
-
De vrouw als decoratief plaatje
De schrijver Camille Mauclair herkende deze stereotypen al in 1899.
Hij stelde dat elke vrouwenfiguur in de eigentijdse kunst in essentie niet meer was dan een decoratief plaatje van een vrouwenlichaam.
Ook stelde hij dat de vrouw als individu ‘onzichtbaar’ bleef, iets wat je in de prentkunst van die tijd terugziet.
Verder lezen
Octave Uzanne (red.), Féminies: huit chapitres inédits dévoués à la femme, à l'amour, à la beauté, Parijs, 1896
Richard Thomson, The Troubled Republic. Visual Culture and Social Debate in France, 1889-1900, New Haven, 2004
Sidsel Maria Sondergaard (red.), Women in Impressionism. From Mythical Feminine to Modern Woman, Milaan, 2006
