drogenaald
Tijdens de etsrevival halverwege de negentiende eeuw werd naast het traditionele etsen vaak de drogenaaldtechniek gebruikt.
Anders dan bij het etsen is er voor droge naald geen zuurbestendige grondlaag nodig. Met een speciale naald met diamanten punt kan direct in de plaat getekend. Hierbij wordt het koper aan beide kanten omhoog geduwd, waardoor er een duidelijke rand of 'braam' ontstaat waarin de inkt zich ophoopt tijdens het drukproces.
Het resultaat is een rijke zwarte tint en een fluweelzacht oppervlak, dat bij uitstek geschikt is voor het verbeelden van de meer duistere thema's uit de Parijse prentwereld.
-
Stemmingen in drogenaald
Albert Besnard gebruikte droge naald in zijn prentenreeks La Femme om de zwarte kanten van het vrouwelijk bestaan te verkennen.
De prenten tonen een gruwelijke reeks van maatschappelijke misstanden, vaak met grafische voorstellingen van een vrouw geteisterd door ziekte, zelfmoord, prostitutie, kindermoord of armoede.
Besnards meesterlijke gebruik van de droge naald leidde tot composities waarin de getroebleerde stemmingen van de vrouw sterk naar voren komen.
-
Schaduwwezens
Duisternis was een belangrijk thema voor de Franse prentkunstenaars uit de negentiende eeuw en werd zowel visueel als inhoudelijk veelvuldig opgezocht.
In de donkere krochten van de verbeelding van het fin de siècle hielden zich vampiers, skeletten, spoken en andere demonen schuil.
Symbolistische kunstenaars gebruikten vaak droge naald om dit soort wezens op hun eigenaardige prenten af te beelden.
Verder lezen
Louis Godefroy, Albert Besnard, Parijs 1969
Peter Parshall e.a., The Darker Side of Light: Arts of Privacy: 1850-1900, Washington 2009
Ad Stijnman, Engraving and Etching 1400-2000: A History of the Development of Manual Intaglio Printmaking Processes, Houten 2012
