Clot, Auguste
In de Parijse prentenwereld viel er voor een drukker maar weinig eer te behalen, aangezien critici als Roger Marx steeds maar weer de nadruk legden op de creatieve rol van de kunstenaar bij het drukproces.
De meester-drukker Auguste Clot (1858-1936) vormde hierop een uitzondering. Zijn vergaande samenwerking met de belangrijkste prentkunstenaars en prentenuitgevers maakte hem van ongekend belang voor de bloei van de artistieke kleurenlithografie tijdens het fin de siècle.
-
Clot en de Nabis
Als huisdrukker van uitgever Ambroise Vollard bouwde Clot een hechte werkrelatie op met de Nabis Pierre Bonnard, Maurice Denis, Ker-Xavier Roussel en Edouard Vuillard.
Jarenlang werkten deze kunstenaars in opdracht van Vollard samen met Clot aan een prestigieuze prentenserie. De vier albums worden tot de mooiste van het tijdperk gerekend.
Het intensieve ontstaansproces is te volgen via de talloze proefdrukken met geschreven aanwijzingen en aanpassingen in krijt die heen en weer gingen tussen de kunstenaars en Clot.
-
Clot: meer dan een drukker?
Vollard werkte voor zijn prentenalbums ook met kunstenaars die minder betrokkenheid lieten zien bij het wordingsproces. Vaak waren dit al wat meer gevestigde moderne kunstenaars, zoals Auguste Renoir, Auguste Rodin en Odilon Redon, die er niet voor voelden zich nog te verdiepen in het complexe ambacht van de kleurenlithografie.
Zij leverden een ontwerptekening bij de meesterdrukker af, die deze eigenhandig omzette in een prent. De criticus André Mellerio keurde deze werkwijze af, omdat de drukker zodoende naar zijn mening een te groot stempel op het kunstwerk drukte.
Verder lezen
André Mellerio, La Lithographie originale en couleurs, Parijs 1898
Pat Gilmour, ‘Cher Monsieur Clot… Auguste Clot and his Role as a Colour Lithographer’, Lasting Impressions. Lithography as Art, Philadelphia 1988, pp. 129-182
Marije Vellekoop, ‘Een kijkje in de werkplaats. De techniek van de prentkunst’, in Prentkunst in Parijs. De rage van het fin de siècle, Amsterdam 2013, pp. 44-73
